Op 26 maart 2020 schreef ik deel 1 en toen heette mijn blog corona crisis nazorg (https://www.blessedbe.nl/coronacrisis-nazorg/).
Maar nu blijkt dat ik nog geen echte nazorg kan geven, we zitten er nog midden in (dd 28 maart 2021). Ik geef wel nazorg aan de mensen die de ziekte Covid hebben doorgemaakt en nog steeds de gevolgen hier van voelen. Nog niet optimaal in de energie bijvoorbeeld en de reuk en smaak blijft nog achter. En met een fijne energie/cranio behandeling ondersteun ik hen.
De Corona crisis heeft best wel het een en ander op de kop gezet in ons leven. En ik ben blij dat ik uberhaupt zorg mag geven. Mijn praktijk mocht tijdens de tweede lockdown deels open blijven omdat ik TRE sessies mocht geven en mijn andere pscychosociale interventies (Blast, Oldpain2Go en Brainspotting) op 1,5 meter afstand en alle andere maatregelen. Vanaf 3 maart mocht ik ook weer contactbehandelingen geven. En dat is gewoon heel erg fijn.
We hebben nu 2 lockdowns gehad en we zijn in anticipatie van de derde golf met alle onzekerheden van dien. En op dit moment is er een avondklok die nu nog tot 21:00 uur geldt.
Ondanks de maatregelen: 1,5 meter afstand, mondkapjes, ontsmetten, tijdsloten, 1 persoon op bezoek, avondklok, niet-essentiele winkels, horeca en amusementsgelegenheden gesloten, thuiswerken en digitaal onderwijs in veel gevallen, blijven de besmettingen stijgen en is de zorg nog niet ontlast.
Hoe navigeren we dit nog na een jaar?
Het blijkt dat veelal de rek er uit is. Hoe maak ik dit mee in mijn praktijk:
- de angst voor corona en de kans op het krijgen van corona blijft evenredig hoog en daardoor neemt de kwaliteit van leven af.
- Er lijkt nooit een adempauze te zijn, je wordt er steeds mee geconfronteerd.
- Innerlijke en lichamelijke processen kunnen na een jaar niet langer geparkeerd worden en vragen om aandacht, zoals angsten, somberheid, burn-out, vermoeidheid etc.
- Binnen huishoudens met schoolgaande kinderen en thuiswerken komen mensen niet meer toe aan rust of even een moment voor zichzelf.
- Mensen ervaren stress van de controle maatschappij die er aan lijkt te komen.
- Mensen hebben stress van de zorgen voor hun onderneming en de niet toereikende ondersteunende pakketten.
- De reguliere zorg is ook anders ingericht en daar moeten mensen ook mee omgaan.
- Mensen zien hun familie en vrienden minder.
- Mensen raken onderprikkeld omdat ze niet meer hun ontspanning buiten de deur kunnen zoeken. De muren komen op hen af.
- De sportscholen en andere sportfaciliteiten zijn al langere tijd dicht, dit doen mensen niet alleen om lichamelijk fit te worden, maar ook voor hun mentale welzijn.
- De complementaire geneeswijzen zijn langere tijd ontoegankelijk geweest en dat heeft in sommige gevallen ook voor een terugval gezorgd.
- Er zijn politieke spanningen en spanningen collectief.
- En alles wordt uitvergroot lijkt het, waardoor tegenstellingen tussen groepen mensen ook groot zijn en stress opleveren in beide groepen.
- etc.
Er is op dit moment dus nog veel waar we mee te maken hebben. Dus van nazorg is nog geen echte sprake. Maar meer van zorg tijdens de huidige crisis.
Ik merk voor mijzelf dat ik een soort van draad begin op te pakken. Ik probeer zo weinig mogelijk naar TV te kijken en op social media. En ik richt me op mijn werk en mijn nieuwe korte studie: lichaamsgerichte psychotherapie. Het is fijn om mensen te mogen begeleiden op hun pad op dit moment waar ze ook mogen zijn.
Te helpen navigeren in deze verwarrende tijd. Door even een rustpunt te zijn, spanningen los te laten, weer helderheid te krijgen.
Dit doe ik graag en samen komen we er!
