Dit was jaren geleden mijn overtuiging, omdat ik niet beter wist.
En je mag best weten dat ik in therapie (alternatief en regulier) langdurig en vaak diep ben gegaan. Het was een heel avontuur, kan ik je wel vertellen. Het is wellicht fijn om te weten dat ik weet hoe het voelt.
Maar heel eerlijk…..
Het diepe gaan, voor mij pakweg 25 jaar geleden, het uitschreeuwen, het uithuilen, je bang en angstig voelen in vol ornaat, bracht mijn ontregelde zenuwstelsel niet tot rust. En ik raakte ook niet gereguleerd van de therapie. Ik raakte er wel soort van aan gewend en reageerde na verloop van tijd niet meer zo heftig, dat was dan wel weer winst en dat kon ik in latere trauma verwerkings-sessies goed gebruiken.
Nog wat meer context, we praten over eind jaren 90, veel moest nog bekend worden (in Nederland):
- mijn hulpvraag was niet om trauma te verwerken, maar ik had relatieproblemen (niet wetende dat hier trauma onder zat.)
- ik was overspannen en oververmoeid ( nu zou dat burn-out heten)
- mijn geboortetrauma werd niet in de context meegenomen. Vroegkinderlijk trauma was nog niet bekend.
- neuro-psychologie was nog niet bekend. Er werd nog niet gewerkt met de window of tolerance en de termen gedisreguleerd en regulatie was nog niet bekend.
- ik raakte snel getriggerd, de term hooggevoelig (hsp) kwam net in opkomst, maar dat is anders dan getriggerd raken.
- ik zat vast in een freezerespons, weet ik nu, en kon moeilijk mijn gevoelens benoemen, de mooie context van vechten, vluchten en bevriezen en de polyvagaaltheorie was nog niet bekend. Het was je net zo lang confronteren totdat je een uitbarsting kreeg. Met het gevaar op hertraumatiseren. Het was me wat.
In mijn geval van diep gaan was het op knoppen drukken, totdat er wat gebeurde en dat was dan goed.
Anyway…..
Is dit wel nodig? Ik dacht, ik wil heel graag therapie geven, maar dit wil ik andere mensen niet aandoen. Dit past totaal niet bij mij. Van 2003 tot en met 2012 deed ik binnen mijn eigen praktijk niet aan traumaverwerking, maar hielp ik hooggevoelige mensen beter met hun hooggevoeligheid om te gaan op de manier waarin ik opgeleid was namelijk energetische therapie en later in combinatie met cranio-sacraaltherapie.
Eind 2012 kwam ik in aanraking met lichaamsgerichte traumaverwerking op een manier die fantastisch bij me past. En ik zelf heb ondergaan.
Het is de leer dat trauma een overweldigende ervaring is, die we in het moment zelf niet kunnen verwerken, je je aanpast aan die spanning om te vechten, vluchten of te bevriezen, en dat die overtollige spanning zich opslaat in het lichaam en brein om op een later moment, als de kust weer veilig is, te ontladen. (Dit kan dus ook met terugwerkende kracht.)
Ik voel me lekkerder in mijn vel, meer gereguleerd, niet meer snel getriggerd, ik slaap veel beter en heb meer energie. Soms nog een wat slechtere periode of een slechte dag door aanwijsbare oorzaken, ik ben ook maar een mens. Maar de continue voelbare aanspanning en alertheid ben ik kwijt.
Wauw!!
Diep gaan, voelt niet altijd even veilig. En je veilig voelen binnen een therapeutische context is essentieel voor je brein om die overtollige spanning te ontladen, er een shift komt en er trauma-inhoud verminderd wordt.
Wat is mijn focus dan bij traumaverwerking:
- Ik focus me op de anatomie van trauma, waar hebben de spanningen zich vastgezet en waar geeft het in het dagelijks leven ongemak?
- Ik leg ontzettend veel uit (psycho-educatie), dus dan weet je precies hoe ik werk en waar we aan werken.
- Door met het zenuwstelsel te werken ga je naar de kern en werk je efficient.
- Ik ga niet in op het verhaal. Het is al achter de rug. We hoeven het verhaal niet nog meer ‘in te slijpen”. Een beetje context voor mij is wel fijn, maar details hoeven niet.
- Het is belangrijk dat je je ok bij mij voelt en je graag met me wilt samenwerken.
- We zoeken uit wat bij je past om te doen. Ik ben breed opgeleid in trauma-verwerking dus daar komen we zeker uit. Ik let scherp op je belastbaarheid, alles moet wel behapbaar zijn.
- Het voelt niet als diep gaan, soms liggen we helemaal in een deuk. Lachen mag!
- En als het wel diep voelt, is dat natuurlijk ook helemaal ok, in het hier en nu, je verwonderen hoe je lichaam trauma verwerkt en je daar bij bent en dit kan reguleren of eerst samen met mij kan co-reguleren. Dit is heel krachtig om te ervaren.
- bij contra-indicaties (moeite met zelf-regulatie) is het soms te vroeg om bij mij te komen. Of van belang is, dat je naast mijn behandelingen ook je andere (reguliere) therapieen volgt en trouw blijft of hun toestemming hebt om dit aanvullend te doen.
Spreekt het je aan om met mij samen te werken?
Leuk om je te ontmoeten. Neem contact op per mail via info@blessedbe.nl of 06-26196249.
Meer lezen?
Mijn persoonlijke uitleg over de polyvagaaltheorie: https://www.blessedbe.nl/mijn-persoonlijke-uitleg-over-de-polyvagaal-theorie-van-stephen-porges/
Lichaamsgerichte therapie: https://www.blessedbe.nl/therapie/
TRE: https://www.blessedbe.nl/tre/
Contact: https://www.blessedbe.nl/contact/
